دغدغه های جواد برزکار مربی جوان و با سابقه فوتبال کشور از

بی توجهی مسولان شهرستان جویبار به فوتبال پایه؛

فراوانــی گلایـه هـا قحطی گـوش شنوا

با آرزوئی وصف ناشدنی و با جیبهای خالی در تستهای مختلف تیمهای ورزشی کشور حضور می‌یافت و در برخی از تیم ها نیز پذیرفته می‌شد ولی نداشتن هزینه های اولیه اقامت و نداشتن تغذیه مناسب مانع از ادامه فعالیتش می‌شد و باز دست از پا درازتر بازمی گشت.

شور و اشتیاق بازی در تیم حرفه ای کماکان ادامه داشت تا به خدمت سربازی رفت و زمانی که برگشت آن شور و حرارتی که در فوتبال داشت را تقریبا از دست داده بود. به گفته خودش در 20 سالگی بعلت مشکلات معیشتی و گاها تنگدستی مجبور شد بازی کردن در فوتبال حرفه ای را به باد فراموشی بسپارد و خودش اهراست برای بالا کشیدن نوجوانان و نونهالان فوتبال پایه تا آنان را در حد توان به سمت سکوی ترقی هدایت کند.

نام او جواد برزکار است، قطعا این نام را در کادر فنی نساجی، گل گهر سیرجان، نفت مسجد سلیمان، استقلال تهران و .... شنیده اید، جواد برزکار بعد از کنارگیری از دنیای فوتبال حرفه ای بعنوان بازیکن، حالا اقبال خود را در کنار دوست ورزشکارش که تقریبا سرنوشتی مشابه داشت آزمود و مدرسه فوتبال شهروند جویبار را با دهها فوتبال دوست نوجوان و نونهال آغاز کردند.

با انتخاب محمود فکری بعنوان سرمربی نساجی قائمشهر در ترکیب کادر فنی بعنوان مربی و دستیار فکری نقش آفرینی کرد و از آن پس شاهین اقبال بر روی شانه هایش نشست و هر کجا که حاج محمود فکری بعنوان سرمربی انتخاب می‌شد جواد برزکار هم بعنوان ترکیب اصلی مربیان باشگاه درکنارش بود. از نساجی تا نفت مسجد سلیمان، از شاهین بوشهر تا گل گهر سیرجان، از پارس تهران تا استقلال تهران....

جواد با حضور در کنار محمود فکری روز به روز بر اندوخته های تجربی اش افزوده شد و به مربی قابل و چهره ای آشنا در فوتبال کشور مبدل شد. در ادامه گفتگوی مصداق شمال را با جواد برزکار مربی با تجربه فوتبال مازندران و کشور را می‌خوانید؛

این چهره جوان و جویای نام که با همه جوانی اش شکستگی و موهای سفیدش خبر از رنج ها و مرارت های بسیار می‌دهد در گفتگو با ما چنین گفت : خودم در سن 20 سالگی بخاطر یکسری از مسائل خانوادگی، معیشتی و گاها تنگدستی، ورزشی که برای بدست آوردنش تلاش بسیاری کردم و رسیدن به قله های ترقی تنها هدف آن دورانم بود را کنار گذاشتم و شاید مشکلات مالی بیشتر بهانه ای برای تسکین درد خودم باشد اما عدیده ترین دلیل کناره گیری من در آن مقطع زمانی بی توجهی مسئولین شهری بود.

جواد برزکار ادامه داد : متاسفانه این مسله از 20 سال قبل تاکنون همچنان در حال اتفاق افتادن است و گلایه ورزشکاران همچنان بر قرار و هیچ گوش شنوائی در کار نیست.

وی با ابراز تاسف اعلام کرد : تنها چیزی که از بیست سال پیش تغیر کرده پوست ماست که در مقابل ناملایمتی ها و بی توجهی های مسولان کلفت تر شده و کارشکنی مسولان در توجه به ورزشکاران چندان اثری برما نمی‌گذارد.

گلایه ای دارم از همه مسئولین شهرم ازهمه آنها، زمانی که یک ورزشکار به قهرمانی رسید دیگر نیازی به آن توجه یا حمایت مالی توسط مسولان شهرستانی ندارد، او زمانی نیاز داشت که بخاطر نداشتن باشگاه مناسب بدنسازی لب ساحل با پای برهنه می‌دوید و بجای وزنه زدن کنده های قطور درختان را بلند میکرد،آن زمان نیاز به حمایت داشت نه اینکه بعد از قهرمانی فقط برای گرفتن عکس یادگاری در کنارش شعار حمایت سردهید.

مربی تیمهای نساجی قائمشهر همچنین با طرح سوالی از مسئولین ادامه داد : به نظر شما کسی که قهرمان جهان یا المپیک شد، فقط طلای دور گردنش میلیونها تومان قیمت دارد، پول 10 میلیون یا 20 میلیون این مسئول محلی چه دردی از او دوا می‌کند.

او به آن چیزی که می‌خواست رسید، شاید خیلی از حسن یزدانی ها، خیلی از محمود فکری ها، خیلی از شهاب کردان ها و مهدی حاجی زاده هائی در این شهر وجود دارند که بخاطر عدم توجه مسئولین و نداشتن توان مناسب اقتصادی در همان سنین نوجوانی از ورزش کناره گیری می‌کنند و این شهر که می‌توانست افتخارات بیشتری با همان بچه ها کسب کند از داشتن قهرمانان دیگر محروم ماند. خیلی از استعدادهای ما از بین رفته و در حال از بین رفتن هستند.

جواد برزکار در ادامه اظهار کرد : من خواهشم از مسئولین این است که بیایند در کنار جوانان و نوجوانان ورزش پایه همانانی که هنوز طعم مسابقات و قهرمانی را نچشیدند در کنار آنها بایستند و با گرفتن عکس یادگاری امید را در دلشان زنده کنند، قوت قلبی باشند برای فتح قله های ترقی. به آنها کمک کنند. وگرنه کسی که در سختی های بسار تک و تنها پیش رفته و به قهرمانی رسیدو مدال طلا بر گردنش آویخته شد هیچ نیازی ندارد که مسئولی شهرستانی در کنارش قرار بگیرد و عکس یادگاری بگیرد. این عکس یادگاری باید در کنار نوجوان و نونهالی باشد که با هزار امید و سختی پله های ترقی را طی می‌کنند.

مربی دارای درجه D آسیا در خاتمه مطرح کرد : انشاالله که این اتفاق بیافتد، البته من تاکیدم فقط روی ورزش فوتبال نیست، همه رشته ها، رزمی، کشتی، والیبال، بسکتبال همه ی ورزشها بروند با مدیرانشان صحبت کنند با مربیان صحبت داشته باشند چند تا استعداد را شناسائی کنند، روی آنها سرمایه گذاری کنند و از پایه به آنان در مسیر رشد و ترقی کمک کنند ./